HALKA
O! Jakżebym klęczeć chciała,
Już u krzyża, koło drogi!
Żeby nad łzami niebogi,
Przenajświętsza Częstochowska
Panieneczka, Matka Boska,
Łaskawie się zmiłowała!
O! Bo biedna jam sierota
Tak się dużo nacierpiała!
(po chwili, oglądając się wkoło)
Gdzież to Jontek?
Tam ochota huczna taka!
(słychać muzykę z domu)
A tu noc!
(po chwili radośniej)
On pożegna mnie, sokolik
Znów powróci w górny kraj.
Dniem i nocą mnie tęsknota,
Gdy go będę wyglądała;
Lecz gdy wróci, wróci raj!
Gdyby rannem słonkiem
wzlecieć mi skowronkiem,
Gdyby jaskółeczką bujać mi po niebie!
Gdyby rybką w rzece - płynąć tu do ciebie,
Jaśku mój, do ciebie.
Ani ja w Wisełce pływająca rybka,
Ani ja skowronek, ni jaskółka chybka,
Jeden tylko wicher w górach mi zanuci:
Wróci Jasiek, wróci!
Gdyby mnie gwiazdeczką, w skałach ponad zdrojem,
Przejrzeć się w twej duszy, przejrzeć w sercu twojem!
Błędnym choć ognikiem, co tak blado pała,
Gdyby moja łezka tobie zapałała!
Ni mi błyskać w zdroju, ni mknąć nad gaikiem,
Ani ja gwiazdeczką, ni błędnym ognikiem.
Płyną wciąż po rosie jęki moje, płyną,
Szkoda cię, dziewczyno! | HALKA
¡Quisiera estar arrodillada
al pie de la cruz, en el camino!
Para que la Santísima
virgen de Czestochowa
se apiade de mis lágrimas de dolor.
¡Porque soy
una pobre huérfana
que ha sufrido tanto!
(Después de un rato, mirando alrededor)
¿Dónde está, Jontek?
¡Allí, todo es alegría!
(se escucha la música desde la casa)
¡Y aquí es de noche!
(Después de unos instantes)
Me dijo adiós mi halcón.
Pero regresará a las montañas conmigo
y estaremos juntos día y noche.
¡Cuando él llegue regresará para mí el paraíso!
Al sol de la mañana
volaría hacia a ti como una alondra;
como una golondrina que navega por el cielo;
como un pececito en el río, nadara hacia ti,
¡Jako, hacia ti!
No soy ni un pececillo del Vístula,
ni una alondra, ni una rápida golondrina,
sólo el viento de la montaña me anuncia:
que mi Jako volverá, que mi Jako regresará.
Si yo pudiera mostrarme a tu alma, a tu corazón,
como el agua que corre entre las rocas;
si mis lágrimas brillaran para ti, no volarías,
mi halcón, sobre las vertientes ni sobre el bosque.
Si mis lágrimas tuvieran tal brillo para ti,
no volarías sobre las vertientes
ni volarías sobre el bosque,
no serías estrella ni fuego fatuo.
Mi llanto flota en el rocío. ¡Qué pena, pobre niña! |
Pero, aunque se le asocia más con la ópera y opereta, Moniuszko cultivó también otros géneros. Por ejemplo la música religiosa, dejando una Misa Fúnebre cuyo comienzo podéis escuchar aquí:
vídeo de Amantesderequiems
No hay comentarios:
Publicar un comentario